Read on Twitter
Ρομαντική απεικόνιση της απώλειας στην μάχη (KIA-killed in action) από ακόμη έναν πίνακα με θέμα την Ελληνική Επανάσταση. Ο θάνατος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για το 1821 #Greece #greekarms1821
Η έννοια του θανάτου το 1821 έχει ρομαντικοποιηθεί λόγω του ηρωϊσμού της θυσίας αλλά είναι πολύ πιο σκληρή και επώδυνη σε περίπτωση θανάσιμου τραυματισμού
Οι Έλληνες επαναστατημένοι δρουν σε μια εποχή χωρίς ιδιαίτερη ανάπτυξη της στρατιωτικής ιατρικής -ούτε γενικά της ιατρικής θα λέγαμε. Δεν υπάρχουν νοσοκόμοι μάχης ή στρατιωτικοί ιατροί
Ο θάνατος είναι βίαιος κι απότομος. Ωστόσο κι επώδυνος από μολύνσεις όπως η σηψαιμία και η γάγγραινα. Οι ακρωτηριασμοί άκρων είναι συχνή μέθοδος για να σωθεί η ζωή. Η μάχη με αγχέμαχα όπλα δεν είναι όπως ο σύγχρονος πόλεμος ως προς τα τραύματα
Και τα πυροβόλα της εποχής σκοτώνουν ωστόσο. Γι' αυτό και οι Έλληνες επαναστατημένοι χρησιμοποιούν το "καλό βόλι". Όχι για καλές βολές αλλά σε περίπτωση που το βόλι που σε βρει να είναι "καλό" (άρα και λιγότερο επώδυνος θάνατος)
Το συγκείμενο της εποχής φυσικά δεν επιτρέπει και την καλύτερη προσωπική υγιεινή. Είτε αφορά το πλύσιμο των ρούχων, είτε την σίτιση ή την ύδρευση. Η δυσεντερία, πέραν της πείνας και της δίψας, καθηλώνει τα στρατεύματα. Το "No Guts No Glory" ίσχυσε τον 20ο αι, πόσο μάλλον το 21'
Επιπλέον το 1821 ισχύουν τα ήθη και τα έθιμα του πολέμου της εποχής. Ο βαριά τραυματισμένος συχνά θα απαλλαγεί από το μαρτύριό του με χαριστική βολή από τις φίλιες δυνάμεις
Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί ο αποκεφαλισμός. Σύνηθης πρακτική σε φίλιες δυνάμεις -ιδίως επιφανών μαχητών (καπετάνιοι). Στη δημοτική ποίηση διαβάζουμε:
(...) Πάρτε του Γιάννη τ' άρματα, του Βλάχου το κεφάλι
να μην το πάρει η Τουρκιά, το πάει στα βιλαέτια". Η μάχη δίνεται γύρω από τους νεκρούς και το κεφάλι διασφαλίζεται προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων
να μην το πάρει η Τουρκιά, το πάει στα βιλαέτια". Η μάχη δίνεται γύρω από τους νεκρούς και το κεφάλι διασφαλίζεται προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων
Σε άλλο δημοτικό διαβάζουμε:
(...) γύρισε πίσω, πάρε με, πάρε μου το κεφάλι
να μην το πάρει η παγανιά και ο Ιουσούφ Αράπης". Το να πέσουν στα χέρια των Τούρκων τα κεφάλια των πεσόντων αποτελεί μεγάλη προσβολή στον μαχητικό κώδικα τιμής του Έλληνα επαναστατημένου
(...) γύρισε πίσω, πάρε με, πάρε μου το κεφάλι
να μην το πάρει η παγανιά και ο Ιουσούφ Αράπης". Το να πέσουν στα χέρια των Τούρκων τα κεφάλια των πεσόντων αποτελεί μεγάλη προσβολή στον μαχητικό κώδικα τιμής του Έλληνα επαναστατημένου
Καταληκτικά και κλείνοντας το νήμα, ο θάνατος κατά την διάρκεια των συγκρούσεων του 1821 εντάσσεται μεν σε ένα ηρωϊκό πλέγμα ανιδιοτελούς θυσίας αλλά με όρους πολεμικής σύγκρουσης παραμένει μη-νεωτερικός. Είναι περισσότερο επώδυνος και βασανιστικός παρά ακαριαίος
